Øystein Orten: Brevet til Rosalin

Orten har ein fin måte å formidle sterke kjensler på. Han ropar ikkje høgt, og brukar ikkje mange ord på å få fram bodskapen sin. "Brevet til Rosalin" er ei forholdsvis kort bok, med sine vel 100 sider, og teksten er utforma som eit brev.

Johannes er ein gamal mann no, og då han finn eit gamalt, vekkgøymd brev i ei av bøkene sine, kjem minnene frå fortida fram att. Han bestemmer seg for å prøve å gjere opp litt av skulda som kviler på skuldrene hans, og startar på brevet til Rosalin. Ho bur i eit anna land, og dei har aldri treft kvarandre. Likevel er liva deira bunde sterkt saman, og gjennom glimt tilbake til både sin eigen barndom, faren sin barndom og opplevingar i sitt tidlege vaksne liv, trer ei sterk forteljing om skuld, anger og sakn fram.

Språket er poetisk og kortfatta, og lesaren må sjølv setje saman alle glimta som vert gitt til ei heilskapleg forteljing. Dette er ei melankolsk, sår og svært lesverdig bok!