lørdag 28. januar 2017

Kyrie Eleison




det er ropet frå frynsete, sundrivne hjarte
frå tørstande strupar
og auge som blør

det er ropet i angst frå alle som lir
frå dei som er nedbøygd
utan håp, utan livd

det er ropet i natta frå dei som er redde
frå alle som flyktar
og gøymer seg vekk

det er ropet i einsemd, i gråt og i pine
frå alle som lengtar
og ventar på fred

og ropet finn vegen frå vekkgøymde dalar
frå fjell og frå vatn
frå skogar og djuv,
det flyttar seg langt
flyg på fjørlette vengjer
i vinden og stilla
i mørke og lys –

heilt inn til det skapande, lyttande hjartet
som gret over urett og lengtar og ser
alle veglause, ropande
(og også dei tause)
som treng dette eine,
det nådige spørsmål:
Kva vil du at Eg 
              skal gjere for deg?



Luk 18, 38-39: Då ropa han: «Jesus, du Davids son, miskunna deg over meg!» Dei som gjekk føre, tala hardt til han og bad han teia, men han ropa berre endå høgare: «Du Davids son, miskunna deg over meg!»

 

Ingen kommentarer:

Legg inn en kommentar