Straumar midt i ordet

på avstand

ein strek

i landskapet

nærare

eit blått belte

buktande

på stranda,

vatn i jamne straumar

mot havet

ikkje før du går uti

kjenner du krafta

og forstår heilskapen;

vatn som samlar seg

vert til ei elv, fossande driv

mot nullpunktet for alle ting –

så står Jesus i gata

deler ord så mykje større

enn vår stødige grunn

og eg kastar meg uti,

kjenner straumen frå æva

rive meg med mot noko større

Joh 7, 16-17: 
Jesus svara: «Mi lære er ikkje mi; ho er frå han som sende meg. Den som vil gjera hans vilje, han skal få kjenna om læra er frå Gud, eller om eg talar ut frå meg sjølv.